قیامت خنده ریزی بر مزار من گل افشان شد

ز شور آرزو هر ذرهٔ خاکم نمکدان شد

به شغل سجدهٔ او گر چنین فرسوده می گردد

جبین درکسوت نقش قدم خواهد نمایان شد

ندانم در شکست طرهٔ مشکین چه پردازد

که گر دامن شکست آیینه دار کج کلاهان شد

چه امکانست از نیرنگ تمثالش نشان دادن

اگر سر تا قدم حیرت شوی آیینه نتوان شد

حیا سرمایگیها نیست بی سامان مستوری

نگه در هر کجا بی پرده شد محتاج مژگان شد

تحیر معنیی دارد که لفظ آنجا نمی گنجد

چو من آیینه گشتم هرچه صورت بود پنهان شد

بهاری در نظر دارم که شوخیهای نیرنگش

مرا در پردهٔ اندیشه خون کرد وگلستان شد

عدم پیمایی موج و حباب ما چه می پرسی

همان چین شکست این شیشه ها را طاق نسیان شد

دو عالم داشت بر مجنون ما بازار دلتنگی

دماغ وقت سودا خوش که آشفت و بیابان شد

چو شبنم ساغر دردم به آسانی نشد حاصل

سراپایم ز هم بگداخت تا یک چشم گریان شد

سراغ شعلهٔ دیگر ندارد مجمر امکان

تو دل در پرده روشن کن برون خواهد چراغان شد

طلسم ناز معشوقست سر تا پای من بیدل

غبارم گر ز جا برخاست زلف او پریشان شد